De beelden
Dansen met de dood…. De soldaat doet het. Maar ook de rijke man, de bisschop en de zwangere vrouw. Iedereen danst met de dood. Of beter gezegd: de dood danst met iedereen. Want hij komt elk mens eens halen. Zonder aanziens des persoons.
De Dodendans is een thema dat al eeuwenlang voorkomt in de westerse cultuur en dat waarschijnlijk zijn oorsprong vond in Frankrijk in de late Middeleeuwen. Een dodendans op de Cimetière des Innocents in Parijs, geschilderd in 1424, wordt vaak als het begin van deze traditie aangewezen. Hans Holbein creëerde rondom 1530 een van de beroemdste dodendansen, deze bestaat uit 30 gravures.
Sinds een paar jaar staat er een Dodendans in de Bijbelse tuin van de parochie H. Joannes de Doper te Hoofddorp. Het is een creatie van de Haarlemmermeerse beeldhouwer Karel Gomes. Zijn Dodendans bestaat uit 15 beelden.
De Dodendans was vroeger niet bedoeld om mensen angst aan te jagen. Integendeel, ze moest troost brengen. Immers, voor de gewone mens was het dagelijks leven zwaar. De dood maakte een einde aan ellende en ziekte en werd verwelkomd als verlossing. Ook deze Dodendans erkent het verdriet van de nabestaanden: dat wordt vol mededogen uitgebeeld. Bij de zwangere vrouw schaamt de dood zich dood, net zoals bij de vluchteling. Al spelend is hij een metgezel voor kleine kinderen. Het oude vrouwtje op weg naar het graf wordt door hem ondersteund.
Audiotour
Luister naar het verhaal over het laantje van de Dodendans.
