Er is een plek in de tuin waar u, voor u een groot kruis ziet en rechts het beeld van de binding van Isaäk en links de verloren zoon.

Net als bij het kruis zijn dat verhalen waar de spanning Vader-Zoon een rol speelt. Vader Abraham meent dat hij zijn zoon moet doden, maar het verhaal eindigt met een levende Izaäk en een bokje dat wordt geofferd. Op het kruis geeft Jezus zijn leven, maar daardoor komt er Nieuw Leven. Bar-abbas is zoon van de vader, komt vrij. De verloren zoon wordt door zijn oudere broer afgewezen, maar zijn Vader gunt hem het leven. We staan hier bij dit beeld op een echt ‘kruispunt’.

Wat voelt een vader die bewust van zijn dierbaarste bezit afstand moet doen? Wat voelt een zoon als hij zich realiseert dat hij letterlijk slachtoffer zal zijn? Pijn in het hart, is de uitstraling die aan dit beeld is meegegeven. Voor de vader, die denkt afscheid te moeten nemen van zijn kind.

Voor de zoon, die merkt dat zijn vader een hogere macht stelt boven de liefde voor zijn enig kind. Iedere zoon verzet zich op een gegeven moment tegen zijn vader. Iedere vader komt met plannen die zonen afwijzen, of tenminste niet begrijpen. Onmacht, vertedering, menselijk verdriet, het is allemaal terug te vinden in de term ‘pijn in het hart’, waar liefde en leed nauw samenwerken.

En Hij zei: ‘Raak de jongen met geen vinger aan en doe hem niets! Ik weet nu dat u God vreest, want u hebt Mij uw zoon, uw enige, niet willen onthouden.’

Genesis 22, 12